İşletme Numarası
Kategoriler
Yetkili
Adres
İlçe / Şehir
Google Maps
Telefon
Web Site
Metin İçi Link
Öne Çıkanlarda
Ana Ekran Slider
Yayınlama Durumu
Akdeniz kıyı şeridinde günümüze oldukça sağlam ulaşabilmiş Türk kalelerinden birisidir. Yüksek kayalıklar ve düzlükler üzerine kurulmuş olan Mamure Kalesi birçok Anadolu kalesi gibi antik temeller üzerine inşa edilmiştir. Büyük kesme taşlardan yapılmış olan antik temellerin hangi tarihte ve kimler tarafından yapıldığı tam tespit edilememiştir. Kale, yüksek duvarlarla ayrılmış doğudaki iç avlu, batıdaki dış kale ve bunların güneyindeki kayalıklar üzerine inşa edilmiş iç kale olmak üzere üç bölümden oluşmaktadır. 39 kulesi, su sarnıçları, camisi ve dışında hamamı bulunan kalenin etrafı 10 metre genişliğinde savunma amaçlı hendekle çevrilidir. Kale duvarlarının alt kısımları geniştir. Üst kısımları yukarı doğru daralmaktadır. Duvarlar ve burçlar yapılırken, çeşitli taşlar ve Horasan harcı kullanılmıştır. Giriş kapıları ve bazı pencerelerin kemerleri ile duvar köşelerinde kesme taş kullanılmıştır. Daha geç devirlerde yapılan onarım ve eklentilerde tuğla kullanılmıştır. Çift katlı olan kale duvarları içerisinde birbirleri ile bağlantılı olan galeriler bulunmaktadır. Üst kattaki burçlara ve seyirdim yerlerine merdivenlerle ulaşılmaktadır. Kalenin güneyinde sahil kenarında baş kale olarak adlandırılan kalın ve yüksek gözetleme kulesinden başlayarak, dairesel ve dört köşe formlarında baş kale ve köşe burcunun yanında üstü tamamen yıkılmış olan Fener Kulesi bulunmaktadır. Dış kalede merkezi planlı, tek kubbeli bir cami ve çeşmesi, depolar, sarnıçlar ve askerlerin iskan yerleri olması muhtemel yapılar bulunmaktadır. Bazı yayınlarda kale içinde Hüseyin Gazi’ye ait türbeden söz edilmektedir.16'ncı yüzyıl Osmanlı mimarisinin klasik ögelerini taşıyan caminin ilk yapılışı Karamanoğulları Dönemi’ne aittir. Bugün kullanılan giriş yeri kalenin esas giriş yeri değildir. Asıl giriş kapısı iç avlunun kuzeyinde, dört köşe planlı, iki kule arasında kalan yerdir. Üzerinde altı satır kitabesi bulunmaktadır. Kitabede özetle “Karamanoğlu Alaaddinoğlu Mehmet oğlu Sultan İbrahim inşa etti. Mamure Beldesi ve kalesi savaş için yardım edilen köşedir. Korunan yerleşim yeri Allah yolunda hediye olarak cihat için onun yardımı ile tamam oldu. Allah’ın nimetlerinden verdiği uyanıklık ve doğru yolu gösterdiğinden şükürler olsun. Bu tarih Mükerrem Şevval ayında 854 yılında yazıldı.” denilmektedir. Giriş kapısını dışarıya bağlayan ve hendekten kaleye girişi sağlayan köprü bugün bulunmamaktadır. Kalenin su ihtiyacı ana giriş kapısının kuzey doğusundaki burcun olduğu yerde bulunan ve hendek üzerinde iki sivri kemerle geçişi sağlayan su yolu ile sağlanmaktadır. Kalenin kuşatılması halinde su ihtiyacı kalenin değişik kesimlerinde yer alan sarnıçlardan da temin edilmiştir. Kale ve çevresinde MS 3 ve 4'üncü yüzyıllarda pek önemi olmadığı düşünülen Roma yerleşimi olduğu tahmin edilmektedir. Kalenin kuzeyinde ise bir hamam kalıntısı vardır. 1988 yılında Anamur Müze Müdürlüğü’nce yapılan kurtarma kazıları sonucunda; moloz taştan, araları Horasan harçlı olarak inşa edilmiş, tabanları mozaik döşeli, hamam ve konut olduğu sanılan mekanlar ortaya çıkarılmıştır. Bu kalıntıların Rigmonai Antik Kenti'ne ait olduğu düşünülmektedir. Kurtarma kazısı sırasında Geç Roma Dönemi'ne ait bol miktarda seramik parçalarına rastlanmıştır. Anamur ve Taşeli’nin Hıristiyanlar tarafından işgal edilip, tahrip edilmesi üzerine Karamanoğlu Mahmut Bey (1300-1308) ordusuyla düşmanı bozguna uğratıp, kaleyi ele geçirmiş, kiliseleri yıkıp yerine cami yapmış ve kaleyi mamur edip, adını Mamuriye koymuştur. Kalenin daha sonra 16'ıncı yüzyıl ortalarında ve 18'inci yüzyıl sonlarında yeniden onarım gördüğü ve kaleye yeni eklentiler yapıldığına dair belgeler bulunmaktadır. Son olarak 1960’lı yıllarda Vakıflar Genel Müdürlüğü’nce onarım yapılmıştır. Kalenin işçiliği ve yapım tekniği Alanya Kalesi’ni hatırlatmaktadır. Kaynak: Mersin İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü
Mamure Castle is one of the well-preserved Turkish castles along the Mediterranean coast. Built on high rocks and flat lands, like many Anatolian castles, it was constructed on ancient foundations. However, the exact date and builders of these ancient foundations, composed of large cut stones, remain uncertain. The castle consists of three sections: an inner courtyard on the eastern side, an outer castle on the western side, and an inner fortress built on the rocky area to the south. It has 39 towers, water cisterns, a mosque within its walls, and a bath outside. The castle is surrounded by a 10-meter-wide defensive moat. The lower sections of the castle walls are broad, narrowing upwards. Various stones and Horasan mortar were used in the construction of the walls and towers, with cut stone used for archways of entry doors, some windows, and corners. Later repairs and additions include brickwork. Within the double-layered castle walls are galleries connected to each other. The upper-level towers and observation areas are accessible by staircases. To the south, near the coast, stands a thick, tall watchtower known as the main tower. Adjacent to the main tower and corner tower, there is a lighthouse tower with a collapsed top. The outer castle has a centrally planned, single-domed mosque with a fountain, as well as storage rooms, cisterns, and other structures that likely served as barracks. Some sources mention a tomb belonging to Hüseyin Gazi within the castle. The mosque, displaying elements of 16th-century Ottoman architecture, was initially constructed during the Karamanid period. The currently used entrance is not the original one. The main entrance is in the northern part of the inner courtyard, between two square towers, featuring a six-line inscription. The inscription briefly reads: “Constructed by Sultan İbrahim, son of Mehmet, son of Alaaddin from the Karamanid dynasty. Mamure town and its castle stand as a fortified corner for battle. This place of refuge was completed with divine help for jihad as a gift in Allah’s way, in the sacred month of Shawwal 854.” The bridge connecting the entrance gate with the exterior is no longer present. Water supply to the castle was ensured through a waterway crossing the moat with two pointed arches, located northeast of the main entrance. Cisterns within different sections of the castle provided additional water supply in case of siege. In the 3rd and 4th centuries AD, the area around the castle was likely a minor Roman settlement. North of the castle, there are remains of a bath. Rescue excavations by the Anamur Museum in 1988 revealed rooms believed to be a bath and a residence, with mosaic floors, built from rubble stones and Horasan mortar. These findings are thought to belong to the ancient city of Rigmonai. Numerous Late Roman ceramics were discovered during these excavations. When Anamur and Taşeli were invaded and damaged by Christians, Karamanid Mahmut Bey (1300-1308) defeated the enemy with his army, captured the castle, demolished the churches, built a mosque, and restored the castle, naming it Mamuriye. The castle underwent additional repairs and expansions in the mid-16th century and late 18th century, as documented. It was last restored in the 1960s by the Directorate General of Foundations. Its craftsmanship and construction techniques resemble those of Alanya Castle. Source: Mersin Provincial Directorate of Culture and Tourism Archives
Замок Мамуре — один из хорошо сохранившихся турецких замков на побережье Средиземного моря. Построенный на высоких скалах и равнинах, подобно многим другим замкам Анатолии, он возведен на древних фундаментах. Однако точная дата и строители этих древних основ, сделанных из больших тесаных камней, остаются неизвестными. Замок состоит из трех частей: внутренний двор на востоке, внешняя крепость на западе и внутренняя крепость на скалистой южной части. В замке имеются 39 башен, водные цистерны, мечеть и баня за его пределами. Замок окружен 10-метровым рвом для обороны. Нижние части стен замка широкие, сужающиеся кверху. В строительстве стен и башен использовались разные виды камня и Хорасанский раствор, а для арок дверей, окон и углов — тесаный камень. Поздние ремонты и дополнения включают кирпичную кладку. Внутри двойных стен замка имеются соединенные между собой галереи. К верхним башням и смотровым площадкам ведут лестницы. К югу, у побережья, находится высокая круглая сторожевая башня. Рядом с ней расположены башня-маяк с разрушенной верхней частью и угловая башня. Во внешней крепости находится мечеть с центральным куполом и фонтаном, а также склады, цистерны и, вероятно, помещения для проживания солдат. В некоторых источниках упоминается гробница Хусейна Гази внутри замка. Мечеть, включающая элементы классической османской архитектуры XVI века, была построена в период Караманидов. Используемый в настоящее время вход не является оригинальным. Основной вход находится в северной части внутреннего двора, между двумя квадратными башнями, и имеет шести-строчную надпись. Надпись гласит: «Построено Султаном Ибрахимом, сыном Мехмета, сыном Алааддина из династии Караманидов. Город Мамуре и его крепость стоят как укрепленный уголок для битвы. Это место убежища завершено с божественной помощью в качестве дара на пути Аллаха в святой месяц Шавваль 854 года». Мост, соединяющий входные ворота с внешней частью, более не существует. Подача воды в замок осуществлялась через водопровод, проходящий через ров и расположенный на северо-востоке от главного входа. В случае осады дополнительную воду обеспечивали цистерны в различных частях замка. В III-IV веках нашей эры окрестности замка, вероятно, были незначительным римским поселением. На север от замка находятся останки бани. В 1988 году музей Анамура провел раскопки, выявив помещения, предположительно бывшие баней и жилищем, с мозаичными полами, построенные из щебеночного камня и Хорасанского раствора. Считается, что эти находки относятся к античному городу Ригмон. Когда Анамур и Тащели были захвачены и разрушены христианами, Караманид Махмут-бей (1300-1308) победил врага, захватил замок, разрушил церкви, построил мечеть и восстановил замок, назвав его Мамуре. Замок был дополнительно отремонтирован и расширен в середине XVI века и в конце XVIII века, как указано в документах. Последняя реставрация была проведена в 1960-х годах. Техника строительства напоминает замок в Аланье. Источник: Архив Управления культуры и туризма провинции Мерсин
 (2).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)